Πρόσφατα αναφέρθηκε στο Διαδίκτυο ότι μια γυναίκα από την Ιαπωνία εγκατέλειψε το παιδί της, που είχε συλληφθεί με τη βοήθεια δότη σπέρματος, καθώς εκείνος της είχε πει ψέματα για την εκπαίδευση και την εθνικότητά του.
Ο δότης είχε ισχυριστεί ότι ήταν Ιάπωνας και απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Κιότο. Ωστόσο, η γυναίκα ανακάλυψε αργότερα ότι ήταν Κινέζος και αποφοίτησε από διαφορετικό πανεπιστήμιο. Αυτό το ψέμα για την ταυτότητά του οδήγησε τη γυναίκα να τον μηνύσει και να εγκαταλείψει το παιδί.
Στη συνέχεια, η γυναίκα κατέθεσε αγωγή εναντίον του δότη, ζητώντας 2,86 εκατομμύρια δολάρια αποζημίωση για την εξαπάτηση και τη συναισθηματική δυσφορία που της προκάλεσε.
Με αφορμή το γεγονός αυτό, έγιναν πρόσφατα αλλαγές στη νομοθεσία της Ιαπωνίας σχετικά με τους δότες, που όμως δεν ήταν τόσο σημαντικές, ώστε να διασφαλίζουν τα ζητήματα ευημερίας και ασφάλειας που σχετίζονται με τη σύλληψη των παιδιών από δότες.
Επίσης αυτό το περιστατικό αναδεικνύει τους πιθανούς κινδύνους από την ανεξέλεγκτη χρήση δοτών σπέρματος.
Πώς είναι τα πράγματα στην Ιαπωνία
Οι θεραπείες γονιμότητας στην Ιαπωνία φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό μια βιομηχανία χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο.
Υπάρχουν μόνο 12 Μονάδες Εξωσωματικής εγγεγραμμένες στην Ιαπωνική Εταιρεία Μαιευτικής και Γυναικολογίας που προσφέρουν σπερματέγχυση ή εξωσωματική γονιμοποίηση με σπέρμα δότη. Ως εκ τούτου, η αναζήτηση δοτών γενετικού υλικού στο διαδίκτυο έχει γίνει ένα όλο και πιο κοινό φαινόμενο για τα υπογόνιμα ζευγάρια και για τα άτομα στην Ιαπωνία που επιδιώκουν να αποκτήσουν παιδί με αυτόν τον τρόπο.
Τι πάει να αλλάξει
Δεδομένου ότι υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση των αναγκών των ατόμων που έχουν συλληφθεί από σπέρμα δότη, συζητιέται ευρέως το δικαίωμά τους να γνωρίζουν την ταυτότητα του βιολογικού γονέα τους, δηλαδή του δότη. Γι΄ αυτό και σε ορισμένες χώρες, όπως η Αργεντινή, η Αυστραλία, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Νέα Ζηλανδία, η Νορβηγία, η Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, τα άτομα που έχουν συλληφθεί από δότη ή δότρια έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν την ταυτότητά τους. Ωστόσο, το δικαίωμα αυτό δεν αναγνωρίζεται από την ιαπωνική νομοθεσία.
Αυτή η ανάγκη από ορισμένους ανθρώπους που έχουν συλληφθεί από δότες να γνωρίζουν τη βιολογική τους ρίζα έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει την ευημερία τους. Όχι μόνο από γενεαλογική άποψη, αλλά και για τη δόμηση της ταυτότητάς τους, για την καλύτερη γνώση του κληρονομικού ιατρικού ιστορικού τους και για να αποφύγουν τη σύναψη ερωτικών συγγενικών σχέσεων εν αγνοία τους.
Η ευθύνη της μητέρας
Εκτός πάντως από το περιστατικό δίωξης του δότη, θα πρέπει να εξεταστεί έστω και σε ηθικό επίπεδο το γεγονός ότι η απόρριψη του παιδιού από την μητέρα παραπέμπει στη σκέψη ότι το παιδί στη συγκεκριμένη περίπτωση αντιμετωπίστηκε ως εμπόρευμα.
