fbpx
Επιλογή Σελίδας

Θεραπεία υπογονιμότητας

Σπερματέγχυση

Σπερματέγχυση

Πολλά ζευγάρια έχουν ακούσει για τη σπερματέγχυση, αλλά δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι.

Η σπερματέγχυση είναι μια μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που μιμείται εν μέρει τη φυσική σύλληψη.

Η σπερματέγχυση μπορεί να είναι ομόλογη (χρησιμοποιείται το σπέρμα του συντρόφου) ή ετερόλογη (χρησιμοποιείται σπέρμα δότη όταν ο σύντροφος έχει αζωοσπερμία ή όταν η γυναίκα δεν έχει σύντροφο).

Η ομόλογη σπερματέγχυση συστήνεται στην ανεξήγητη υπογονιμότητα ή όταν το σπέρμα είναι λιγάκι αδύναμο (αλλά ικανό να γονιμοποιήσει ωάρια). Χρησιμοποιείται επίσης όταν δεν υπάρχει τακτική ωορρηξία (π.χ. πολυκυστικές ωοθήκες) σε συνδυασμό με ήπια διέγερση των ωοθηκών.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σπερματέγχυση είναι το ορμονικό προφίλ της γυναίκας να είναι φυσιολογικό και η σαλπιγγογραφία να δείχνει ότι οι σάλπιγγές της είναι ανοιχτές.

Καλό θα ήταν επίσης η ηλικία της γυναίκας να είναι κάτω από τα 35 έτη, καθώς σε μεγαλύτερες ηλικίες τα ποσοστά επιτυχίας ελαττώνονται σημαντικά.

 

Πώς γίνεται η σπερματέγχυση;

Η σπερματέγχυση μπορεί να γίνει σε φυσικό κύκλο (χωρίς φάρμακα), όπου αναπτύσσεται ένα ωάριο.

Οι πιθανότητες σύλληψης είναι μεγαλύτερες, όμως, όταν υπάρχουν 2 ή και 3 ωάρια διαθέσιμα κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ήπια διέγερση των ωοθηκών που επιτυγχάνεται με φάρμακα (χάπια ή ενέσεις).

Κατά τη διάρκεια της φαρμακευτικής θεραπείας, η γυναίκα παρακολουθείται με υπερηχογραφήματα (ή και αιματολογικές εξετάσεις) για να εκτιμηθεί ο χρόνος στον οποίο τα ωάρια είναι ώριμα, με σκοπό να επιλεγεί η κατάλληλη μέρα που θα γίνει η σπερματέγχυση.

Όταν τα ωάρια μεγαλώσουν και ωριμάσουν αρκετά, προκαλείται ωορρηξία με ένεση και προγραμματίζεται η σπερματέγχυση περίπου 36 ώρες αργότερα.

Το σπέρμα που χρησιμοποιείται στη σπερματέγχυση παρέχεται από τον σύντροφο (ή από δότη).

Το σπέρμα αυτό υφίσταται ειδική επεξεργασία και εμπλουτισμό στο εργαστήριο πριν από τη χρήση του, ώστε να διαλεχτούν τα καλύτερα σπερματοζωάρια. Ιδανικά, πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 2 εκατομμύρια επεξεργασμένων κινητών σπερματοζωαρίων διαθέσιμα για σπερματέγχυση.

Η διαδικασία της σπερματέγχυσης είναι απλή και ανώδυνη και μοιάζει με το τεστ ΠΑΠ. Διαρκεί λίγα λεπτά και δεν χρειάζεται αναισθησία.

Η γυναίκα κάθεται στην κλασική γυναικολογική θέση και ο γιατρός εισάγει έναν λεπτό και ευλύγιστο καθετήρα μέσα στη μήτρα (με τη βοήθεια κολποδιαστολέα που χρησιμοποιείται και στο τεστ ΠΑΠ) και μέσω αυτού διοχετεύει τα σπερματοζωάρια.

Στη συνέχεια ο καθετήρας και ο κολποδιαστολέας αποσύρονται και η γυναίκα παραμένει για μερικά λεπτά στην ίδια θέση. Μετά μπορεί να πάει στο σπίτι της και να συνεχίσει τις καθημερινές της δραστηριότητες.

Δύο εβδομάδες μετά τη σπερματέγχυση γίνεται έλεγχος πιθανής κύησης με εξέταση χοριακής στο αίμα. Το ποσοστό επιτυχίας κυμαίνεται γύρω στο 10-15% ανά προσπάθεια κάτω από ιδανικές συνθήκες.

Αν μετά από 2-4 σπερματεγχύσεις δεν υπάρξει εγκυμοσύνη, το επόμενο βήμα είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση.

 

Τι άλλο χρειάζεται να γνωρίζω για τη σπερματέγχυση;

Υπάρχει και μια νεότερη μέθοδος σπερματέγχυσης που ονομάζεται IUTPI (IntraUterine TuboPeritoneal Insemination) και υπόσχεται 5-10% παραπάνω ποσοστά επιτυχίας σε σχέση με την κλασική μέθοδο (χωρίς όμως να έχουν γίνει ακόμα πολλές επιστημονικές μελέτες).

Η διαφορά της από την κλασική μέθοδο σπερματέγχυσης συνίσταται στην έγχυση μεγαλύτερη ποσότητας σπέρματος μέσα στη μήτρα (10 ml σπέρματος σε αντίθεση με τα 1–4 ml που χρησιμοποιούνται στην κλασική μέθοδο). Μια άλλη διαφορά είναι ότι γίνεται κατάλληλη στεγανοποίηση του τραχήλου της μήτρας της γυναίκας με τη χρήση ειδικά σχεδιασμένου κολποδιαστολέα.

Με αυτόν τον τρόπο, τα σπερματοζωάρια προωθούνται κατά μήκος ολόκληρου του γυναικείου γεννητικού συστήματος (στη μήτρα και στις σάλπιγγες) και πιο κοντά στις θέσεις όπου πραγματοποιείται φυσιολογικά η γονιμοποίηση του ωαρίου (δεν τοποθετείται δηλαδή απλά το σπέρμα μέσα στην κοιλότητα της μήτρας, αλλά ‘σπρώχνεται’ προς τις σάλπιγγες και δεν ‘κουράζεται’ για να φτάσει εκεί).