Η υποβοηθούμενη εκκόλαψη είναι μια διαδικασία που εκτελείται στο εργαστήριο αμέσως πριν την εμβρυομεταφορά.
Γίνεται σε επιλεγμένες περιπτώσεις, καθώς έχει συγκεκριμένες ενδείξεις.
Σε μια φυσιολογική σύλληψη, το έμβρυο ‘γεννιέται’ ή ‘εκκολάπτεται’ από το κέλυφός του (που ονομάζεται ‘διαφανής ζώνη’) προτού εμφυτευτεί στην μήτρα.
Στην εξωσωματική αυτό συνήθως δε γίνεται, χωρίς κατά κανόνα να επηρεάζεται αρνητικά η όλη προσπάθεια.
Υπάρχουν όμως κάποιες περιπτώσεις, όπου μπορεί να γίνει υποβοηθούμενη εκκόλαψη στην εξωσωματική, για να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχίας.
Τέτοιες περιπτώσεις είναι οι εξής:
- Προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης
- Γυναίκες ηλικίας άνω των 38 ή με αυξημένα επίπεδα FSH
- Ασυνήθιστα παχύ κέλυφος (διαφανής ζώνη) εμβρύωνΣτο εργαστήριο, η εκκόλαψη μπορεί να διευκολυνθεί ανοίγοντας μια μικρή τρύπα στο κέλυφος του εμβρύου.
Αυτό μπορεί να γίνει με μια ειδική χημική ουσία ή ένα λέιζερ, χωρίς να τραυματιστεί το ίδιο το έμβρυο.
Εδώ θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει:
‘Μα καλά, αφού η υποβοηθούμενη εκκόλαψη μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας, γιατί δε γίνεται από την αρχή σε όλες τις προσπάθειες εξωσωματικής;’
Λογική ερώτηση, που έχει εύκολη απάντηση:
Οι επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει, ότι η υποβοηθούμενη εκκόλαψη δεν έχει όφελος όταν πραγματοποιείται σε ΚΑΘΕ έμβρυο.
Επιπλέον, η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρα, δεν είναι φτηνή και μπορεί ακόμα και να βλάψει υγιή έμβρυα.
Επομένως, δε συνιστάται υποβοηθούμενη εκκόλαψη στην πρώτη προσπάθεια, εκτός αν υπάρχουν άλλοι παράγοντες που δείχνουν ότι θα μπορούσε πιθανώς να βοηθήσει.
