Αναστάσιος Αργυρίου – Senior Κλινικός Εμβρυολόγος MSc, PhD
Οι σύγχρονες επιστημονικές εξελίξεις στους το- μείς της βιολογίας, της ιατρικής, της γενετικής και της βιοτεχνολογίας ανέδειξαν την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή σε ένα πεδίο με ιδιαίτερη διεισδυτικότητα στον κοινωνικό ιστό, προτείνοντας λύσεις ανεκτίμητης αξίας σε ένα από τα πλέον φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο: τη δυσκολία του να νιώσει το μονάκριβο δώρο της φύσης, να νιώσει γονιός.
Παράλληλα, όμως, οι μέθοδοι αυτές εγείρουν εν- στάσεις και ηθικά διλήμματα, άρρηκτα συνδεδεμένα με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, καθώς και με τη διατάραξη της παραδοσιακής οικογενειακής δομής, δημιουργώντας νέες εναλλακτικές μορφές οικογένειας. Οι επιφυλάξεις αυτές εντοπίζονται στους προβληματισμούς των βιολόγων, των γιατρών, των νομικών, των εκκλησιαστικών φορέων, καθώς και των φιλοσόφων και κοινωνιολόγων, με σκοπό την αναζήτηση ισορροπιών μεταξύ του συλλογικού και του ατομικού συμφέροντος.
Στις διαδρομές αυτές, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι αληθινοί ήρωες, ήταν τα ζευγάρια. Αυτοί οι αγωνιστές της ζωής που συμμετείχαν σε μια μοναδική περιπέτεια, ζητώντας ίσως το πιο απλό, αλλά συγχρόνως και ένα από τα πιο σημαντικά αγαθά της ζωής: να γίνουν γονείς. Να καρπωθούν ένα σημαντικό δώρο της φύσης που χαρακτήριζε ανέκαθεν το ζωικό βασίλειο και φυσικά το ανθρώπινο είδος. Το δώρο ζωής, το δώρο της απόκτησης ενός παιδιού. Ένα ιδιαίτερο «θέλω», που δεν συμβαδίζει πάντα με το «μπορώ». Έναν στόχο που δεν έπρεπε ποτέ να θεωρηθεί αυτοσκοπός, ματαιοδοξία, ικανοποίηση του «εγώ», εξυπηρέτηση του «πρέπει» της κοινωνίας. Ο στόχος ήταν πάντοτε η πραγματοποίηση του ονείρου, χρησιμοποιώντας το λαμπερό φως του φάρου της επιστήμης.
Και όταν αυτή η μοναδική διαδρομή μέχρι την απόκτηση του παιδιού φτάσει στο τέλος της, αντικρίζοντάς το, μόνο τότε καταλαβαίνει κανείς ότι οι μέθοδοι της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής προσφέρουν στα ζευγάρια κάτι πολύ παραπάνω από την απόκτηση ενός παιδιού… Δημιουργούν μια οικογένεια που θα εξακολουθήσει να ζει, όταν οι πρώτοι θεμελιωτές της, η μητέρα και ο πατέρας, οι γονείς, θα έχουν φύγει από αυτή τη ζωή. Τότε λοιπόν, οι θύμησες της οικογένειας θα αναδεικνύουν την αξία της ύπαρξής τους. Τότε όλοι θυμούνται τη σημασία του δικαιώματος της μητρότητας γι’ αυτές τις ηρωίδες γυναίκες που αποτέλεσαν τη βάση για το χτίσιμο της οικογένειας. Τότε όλοι θα θυμούνται ότι οι λέξεις «πίστη», «εμπιστοσύνη», «υπερηφάνεια», «αγάπη», «αξιοπρέπεια», «απόφαση», «υπομονή», «επιμονή», «φροντίδα», «δημιουργία», «καρτερία», «ταπεινοφροσύνη», «προσφορά», «ανιδιοτέλεια», «έγνοια», «αντοχή», «ανοχή», «θυσία», που τόσο στωικά χαρακτηρίζουν τη μητρότητα, είναι όλες λέξεις γένους θηλυκού! Ενώ η λέξη «σεβασμός» είναι γένους αρσενικού!
Στην Ελλάδα του σήμερα, η θέσπιση ενός σύγχρονου νομικού πλαισίου οριοθέτησε την παρέμβαση του επιστήμονα στην αλυσίδα των εκφάνσεων της ανθρώπινης φύσης, με βασικό γνώμονα την υγεία και τον σεβασμό στην αξιοπρέπεια του παιδιού που θα αντικρίσει τον κόσμο μας χάρη στη βοήθεια της επιστήμης. Η ανιδιοτελής και ατέρμονη προσφορά και αφοσίωση σε έναν σκοπό χρειάζονται άραγε την ύπαρξη ενός ανάλογου θεσμικού πλαισίου; Η απάντηση βρίσκεται στα απόκρυφα μονοπάτια της συνείδησης του καθενός.
Αναστάσιος Αργυρίου – Senior Κλινικός Εμβρυολόγος MSc, PhD
