Προσωπικές ιστορίες.
Προέρχομαι από μια μεγάλη οικογένεια, γι ‘αυτό ήταν πάντα σημαντικό για μένα να έχω παιδιά. Αλλά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν εύκολο να γίνω μητέρα.
Όλη μου η οικογένεια ήταν γόνιμη – έχω καμιά 700αριά ξαδέρφια, η μάνα μου έκανε πέντε παιδιά και οι δύο γονείς μου προέρχονται από μεγάλες οικογένειες. Επομένως, πάντα πίστευα ότι θα έμενα εύκολα έγκυος.
Ήμουν υγιής, είχα σωστή διατροφή και πήγαινα συχνά στο γυμναστήριο. Έτσι, όταν αρχίσαμε να προσπαθούμε στα 31 μου, περίμενα ότι με τον πρώτο, άντε δεύτερο μήνα θα είχα καθυστέρηση.
Αμ δε!
Όταν πέρασαν έξι μήνες, άρχισα να ανησυχώ. Στους 10 μήνες, πήγα στον γυναικολόγο μου και ζήτησα να κάνουμε εξετάσεις. Μου είπε ότι είμαι νέα και απλά να συνεχίσουμε να προσπαθούμε.
Μετά από 2 μήνες πήγα σε έναν ειδικό γιατρό στην αναπαραγωγή και κάναμε για πρώτη φορά εξετάσεις με τον άντρα μου.
Βρέθηκε ότι έχω πολύ χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, αλλά τίποτα άλλο. Κι εγώ κι ο άντρας μου δεν είχαμε κάποιο προφανές πρόβλημα. Για να μην τα πολυλογώ, αφού έφτιαξα τη βιταμίνη D και δεν είδαμε διαφορά, ξεκίνησα με ορμονική θεραπεία, κατόπιν προχώρησα σε σπερματέγχυση (3 φορές) και στη συνέχεια κατέληξα στην εξωσωματική.
Την πρώτη φορά δεν πετύχαμε.
Το να μην μπορώ να κάνω παιδί μου δημιούργησε πολλά διαφορετικά συναισθήματα. Ανάλογα με την ώρα της ημέρας ήμουν απογοητευμένη, ενοχλημένη, λυπημένη, θυμωμένη ή απελπισμένη. Το μεγάλο χτύπημα ήρθε με τη δεύτερη προσπάθεια της εξωσωματικής, όταν έμεινα έγκυος, μόνο και μόνο για να αποδειχθεί ότι είχα εξωμήτριο λίγες μέρες μετά.
Το τι πέρασα τότε προτιμώ να μην το θυμάμαι.
Ξέρετε, είναι λιγάκι αστείο όταν προσπαθείς να μείνεις έγκυος, κι ακούς όλες αυτές τις συμβουλές από ανθρώπους που θέλουν το καλό σου. Η μάνα μου ήταν σίγουρη ότι έφταιγε το άγχος της δουλειάς μου, κάποιοι φίλοι μας έδειξαν μια καινούρια έρευνα που έλεγε ότι για την υπογονιμότητα φταίνε οι φρουτοχυμοί. Μου πρότειναν να δοκιμάσω τον βελονισμό, τις βδέλλες που ρουφάνε το αίμα, τα ενεργειακά πεδία, τα τάματα στην Παναγιά της Τήνου.
Αλλά εμείς συνεχίσαμε απλά να προσπαθούμε. Και ευτυχώς που το κάναμε γιατί τώρα έχω ένα κοριτσάκι έξι μηνών που είναι απλά το καλύτερο πράγμα που μου έχει τύχει στη ζωή μου!
Έχω ξεχάσει εντελώς το τι πέρασα- και η εγκυμοσύνη δεν ήταν εύκολη, πέντε μήνες είχα ναυτία και έμετο.
Αλλά όταν ακούω το γέλιο της κάθε πρωί, μου φτιάχνει τη μέρα.
