fbpx
Επιλογή Σελίδας

ΓονιμότηταΠροσωπικές ιστορίες

Χαιρετισμούς στις αναγνώστριες και στους αναγνώστες του Γονιμότητα.

Πριν δυο χρόνια ξεκίνησα κι εγώ το δικό μου ταξίδι στη χώρα της γονιμότητας.

Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το γυναικολόγο, μαζί με τον άντρα μου, για να του εκφράσουμε την ανησυχία μας γιατί μετά από ελεύθερες επαφές ενός περίπου χρόνου δεν είχαμε καταφέρει να πετύχουμε το στόχο μας.

Μιας και η ηλικία μας δεν επέτρεπε να χάνουμε χρόνο (ήμασταν και οι δύο στα 38 μας), αρχίσαμε αμέσως να ψαχνόμαστε.

Εξετάσεις, πολλές για εμένα, πολύ λιγότερες φυσικά για τον άντρα μου.

Τα αποτελέσματα ήταν γενικά καλά, χωρίς κάποια ιδιαίτερα προβλήματα.

Τότε ακούσαμε για πρώτη φορά την έννοια Ανεξήγητη Υπογονιμότητα.

Υπογονιμότητα δηλαδή χωρίς συγκεκριμένη αιτία, αλλά όλων μας το μυαλό πάει κάπου…

Ψυχολογικοί λόγοι, άγχος και στρες εξαιτίας των ρυθμών της σύγχρονης ζωής, μέτριας ποιότητας διατροφή εξαιτίας των πολλών ωρών εργασίας και μηδενική άσκηση.

Αλλάξαμε ελαφρώς μερικές συνήθειες και ξεκινήσαμε τη χρήση συμπληρωμάτων, βιταμινών κτλ

Βελτιώθηκαν τα αποτελέσματα κάποιων εξετάσεων και αποφασίσαμε να κάνουμε την πρώτη απόπειρα.

Ξεκινήσαμε με σπερματέγχυση.

Χαλαρή διαδικασία που τελειώνει μέσα σε λίγα λεπτά με μικρά ποσοστά επιτυχίας.

Το δοκιμάσαμε χωρίς αποτέλεσμα.

Συνεχίσαμε με την πρώτη προσπάθεια εξωσωματικής.

Αυτό που στην αρχή μου ακούστηκε δύσκολο ήταν οι ενέσεις που θα έπρεπε να κάνω κάθε μέρα στην κοιλιά.

Η σχέση μου με τις βελόνες γενικά δεν ήταν καθόλου καλή.

Ευτυχώς οι συγκεκριμένες ενέσεις έχουν πολύ λεπτές βελόνες με αποτέλεσμα σχεδόν να μην τις καταλαβαίνεις.

Μετά τις τρεις πρώτες μέρες έγινε μια υπόθεση ρουτίνας και κατάφερα να ξεπεράσω και τον ψυχολογικό παράγοντα του φόβου που είχα από παιδί.

Με αυτά και με αυτά έφτασε η κρίσιμη μέρα της ωοληψίας.

Επισκεφτήκαμε το κέντρο μας αρκετά πρωί.

Δεν κατάλαβα πολλά από την όλη διαδικασία, καθώς μάλλον μου έδωσαν γερή δόση αναισθησίας!

Από τα 11 ωάρια που μου πήραν, κατάλληλα ήταν τελικά μόνο τα 4.

Με τα πολλά, μεταφέραμε μια βλαστοκύστη.

Θυμάμαι όταν τελείωσαν όλα και ξεκίνησα να επιστρέψω στο σπίτι, είχα την αίσθηση ότι κουβαλούσα κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και εύθραυστο που είχε σαν αποτέλεσμα να περιορίζει τις κινήσεις μου στις απολύτως απαραίτητες.

Μετά από λίγες μέρες είχα επανέλθει  σχεδόν στα φυσιολογικά μου, αποφεύγοντας τις βαριές δουλειές και την κούραση.

Προσπαθούσα γενικά να είμαι χαλαρή. Άλλες φορές το πετύχαινα, άλλες όχι.

Ερχόταν ώρες που ξεχνιόμουν, υπήρχαν ώρες που βυθιζόμουν σε σκέψεις .

Αλλά σκέψεις με φίλτρο. Επέτρεπα τις καλές και προσπαθούσα να απαγορέψω τα περίεργα παιχνίδια του μυαλού και τις ανασφάλειες.

Πλησίαζαν οι μέρες που θα έκανα την εξέταση για τη χοριακή.

Η αγωνία χτυπούσε κόκκινο.

Δεν άντεξα και δυο μέρες πριν την ημερομηνία που μου είχαν πει, πήγα κι αγόρασα ένα τεστ εγκυμοσύνης.}

Δυστυχώς βγήκε αρνητικό.

Μου κόπηκαν τα πόδια.

Είχα μια τελευταία ελπίδα το τεστ να έκανε λάθος. Σκεφτόμουν μήπως είχα βιαστεί και δεν είχαν προλάβει οι τιμές να δείξουν την πιθανή εγκυμοσύνη.

Δυστυχώς οι τιμές της χοριακής ήταν επίσης χαμηλές.

Για ακόμα μια φορά δεν είχαμε πετύχει.

Οι πρώτες μέρες ήταν λίγο δύσκολες. Το ξεπεράσαμε όμως σχετικά γρήγορα.

Η σκέψη ότι γνωρίζαμε τη διαδικασία, ότι δεν ήταν κάτι πολύ δύσκολο, ότι δεν θα χρειαζόταν να ξαναπεράσουμε από την επιτροπή για τα φάρμακα (γιατί είχαν περισσέψει από την πρώτη φορά) και η σκέψη ότι στο φινάλε η επιτυχία ήταν και θέμα στατιστικό, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στη δεύτερη προσπάθεια χωρίς να χάσουμε χρόνο.

Η ίδια διαδικασία ξανά από την αρχή με τη διαφορά ότι είχαμε διαφορετικό αποτέλεσμα.

Η εγκυμοσύνη ήταν πια γεγονός!

Εννέα μήνες όλα πήγαν καλά και φέραμε στον κόσμο 2 υγιέστατα κοριτσάκια.

Αυτό που θέλω να πω σε όλα τα ζευγάρια που διαβάζουν αυτή την ιστορία και  σκέφτονται να μπουν στην διαδικασία της εξωσωματικής είναι να μην αργούν, να βρουν τον γιατρό ή το κέντρο που αισθάνονται ασφαλείς, και να προχωρήσουν.

Στο τέλος όλα θα πάνε καλά.

Και αν στο ταξίδι αυτό κάποια στιγμή φαίνονται ότι τα πράγματα στραβώνουν και βρίσκετε πολλές στροφές, δεν είναι το τέλος.