Προσωπικές ιστορίες
Όταν αρχίσαμε να προσπαθούμε για ένα δεύτερο παιδί, πιστεύαμε ότι θα ήταν πολύ εύκολο, αφού και το πρώτο μας μωρό το πετύχαμε σχεδόν αμέσως. Γι αυτό και κανονίσαμε να αρχίσουμε τις προσπάθειες ώστε να μείνω έγκυος 2 χρόνια μετά από τότε που γέννησα.
Κούνια που μας κούναγε! Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περιμέναμε.
Κάθε μήνα μου ερχόταν περίοδος και άρχισα να καταλαβαίνω ότι μάλλον ήμασταν τυχεροί την πρώτη φορά. Απ’ τη μια προσευχόμουν να μείνω έγκυος και απ’ την άλλη έλεγα στον εαυτό μου πόσο τυχερή είμαι που έχω ένα μωρό όταν τόσα ζευγάρια που ξέραμε προσπαθούν χωρίς επιτυχία.
Είχαμε φτάσει να προσπαθούμε για ένα χρόνο και πήραμε την απόφαση να πάμε στο γιατρό για εξετάσεις. Εκεί μάθαμε ότι δεν κάνω τακτική ωορρηξία. Ναι, η περίοδος μου είχε αλλάξει μετά το πρώτο μωρό και δεν ήμουν τακτική πια, αλλά δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι αυτό θα με δυσκόλευε.
Γι αυτό και έπαθα σοκ. Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα το σώμα μου να με προδίδει, να μην κάνει τη δουλειά που πρέπει να κάνει. Ένιωσα να φταίω και λυπήθηκα τον καημένο τον άντρα μου ο οποίος – νά’ναι καλά!- έκανε ό,τι μπορούσε για να με παρηγορήσει.
Ευτυχώς ο γιατρός μου ήταν πολύ καλός και μου είπε ότι απλά χρειάζεται να πάρω ένα χάπι (κλομιφαίνη) για να με βοηθήσει με την ωορρηξία.
Ξεκινήσαμε την παρακολούθηση με υπερήχους και χάρηκα όταν έκανα ωορρηξία από τον πρώτο μήνα. Δυστυχώς, δεν έμεινα έγκυος.
Ε, το πιστεύετε ότι το δεύτερο μήνα έμεινα έγκυος; Εγώ χρειάστηκα 5 τεστ κυήσεως για να το πιστέψω!
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και γίναμε τέσσερις!
Γι αυτό σας λέω κορίτσια: Μην αργείτε να πάτε στο γιατρό αν βλέπετε ότι υπάρχει θέμα. Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο καλά.
