Οι ερευνητές διαπίστωσαν υψηλότερο κίνδυνο σπάνιων γεννητικών ελαττωμάτων σε αγόρια των οποίων οι πατέρες ακολουθούσαν αντιδιαβητική θεραπεία τρεις μήνες πριν από τη σύλληψη.
Αυτό έδειξε νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Annals of Internal Medicine. H εν λόγω έρευνα δείχνει ότι η μετφορμίνη, ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο φάρμακο για τον διαβήτη, μπορεί να είναι επιβλαβής για τους άνδρες στους οποίους χορηγείται θεραπευτικά όταν αυτοί σχεδιάζουν να τεκνοποιήσουν. Η έρευνα διαπίστωσε υψηλότερο κίνδυνο γενετικών ανωμαλιών των γεννητικών οργάνων σε αγόρια των οποίων οι πατέρες έπαιρναν μετφορμίνη τρεις μήνες πριν από τη σύλληψη. Παρόλα αυτά θα χρειαστούν περισσότερα δεδομένα για να κατανοήσουμε εάν υπάρχει πραγματική σχέση αιτίας-αποτελέσματος και εάν θα πρέπει να αλλάξουν οι οδηγίες χορήγησης του φαρμάκου σε άνδρες που σχεδιάζουν να τεκνοποιήσουν άμεσα.
Η μετφορμίνη είναι ένα γενόσημο φάρμακο που έχει αποδειχθεί ότι είναι μια ιδανική θεραπεία για πολλά άτομα με διαβήτη τύπου 2. Σε συνδυασμό με τη διατροφή και την άσκηση, η μετφορμίνη βοηθά στη διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως ένα βοήθημα απώλειας βάρους και για τη διαχείριση των συμπτωμάτων του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών, μια γυναικολογική πάθηση που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αντίστασης στην ινσουλίνη και την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2.
Η νέα έρευνα φαίνεται να είναι η πρώτη μεγάλη μελέτη του είδους της που αναζητά τον πιθανό αντίκτυπο του φαρμάκου στο αναπαραγωγικό σύστημα των ανδρών.
Αυξημένος κίνδυνος γενετικών ανωμαλιών μόνο στα αγόρια
Οι συγγραφείς της μελέτης ανέλυσαν πληθυσμιακά δεδομένα από τη Δανία σε πάνω από ένα εκατομμύριο γεννήσεις που καταγράφηκαν από το 1997 έως το 2016. Αυτά τα δεδομένα περιελάμβαναν πληροφορίες σχετικά με συνταγογραφούμενα φάρμακα που έπαιρναν οι γονείς των αυτών των παιδιών το διάστημα πριν τη σύλληψή τους. Όταν αναλύθηκαν τα αποτελέσματα της έρευνας από του ερευνητές, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από πατέρες που είχαν ιστορικό χρήσης μετφορμίνης κατά την περίοδο πριν από την σύλληψη, είχαν ένα συνολικά υψηλότερο ποσοστό γενετικών ανωμαλιών περίπου 5,4% σε σύγκριση με το 3,3% των παιδιών που οι πατέρες τους δεν έκαναν λήψη του φαρμάκου. Αυτός ο αυξημένος κίνδυνος εντοπίστηκε μόνο για ελαττώματα που αφορούσαν τα γεννητικά όργανα σε αρσενικά παιδιά.
Και για την ινσουλίνη τι ισχύει;
Οι ερευνητές σπεύδουν να τονίσουν ότι στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας δεν διαπιστώθηκε αυξημένος κίνδυνος σε παιδιά των οποίων οι διαβητικοί πατέρες έπαιρναν ινσουλίνη, που είναι το πιο διαδεδομένο φάρμακο για τη θεραπεία του διαβήτη, αλλά δεν έπαιρναν μετφορμίνη. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν για τα παιδιά των οποίων οι πατέρες είχαν πάρει μετφορμίνη περισσότερο από τρεις μήνες πριν από τη σύλληψη ή μετά τη σύλληψη.
Αυτά τα τελευταία ευρήματα, αν και δεν αποδεικνύουν αιτιώδη σχέση, ενισχύουν την υπόθεση ότι η λήψη μετφορμίνης σε αυτό το κρίσιμο χρονικό παράθυρο (τρεις μήνες πριν τη σύλληψη) είναι πιθανόν πηγή πρόσθετου κινδύνου κατά την αναπαραγωγική διαδικασία. Υπενθυμίζουμε ότι χρειάζονται περίπου τρεις μήνες κατά μέσο όρο για τη δημιουργία νέων σπερματοζωαρίων.
Ο κίνδυνος ανωμαλιών είναι σχετικά μικρός
Ο απόλυτος κίνδυνος πάντως γενετικών ανωμαλιών που συνδέονται με τη μετφορμίνη εξακολουθεί να φαίνεται να είναι πολύ μικρός. Μόνο περίπου το 0,9% των παιδιών αυτής της ομάδας ανέπτυξαν γεννητικά ελαττώματα, σε σύγκριση με το 0,24% των άλλων παιδιών. Αλλά επειδή η μετφορμίνη λαμβάνεται τόσο ευρέως, συμπεριλαμβανομένων των νεότερων ανδρών που μπορεί να τη χρησιμοποιήσουν για απώλεια βάρους, το πιθανό επίπεδο έκθεσης μπορεί να εξακολουθεί να είναι σημαντικό, προειδοποιούν οι συγγραφείς της μελέτης.
Προς το παρόν, είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε αν υπάρχει σαφής σχέση αιτίας-αποτελέσματος μεταξύ μετφορμίνης και γενετικών ανωμαλιών στα αγόρια. Οπότε οποιεσδήποτε αποφάσεις σχετικά με το αν οι επίδοξοι πατέρες θα πρέπει να σταματήσουν να λαμβάνουν το συγκεκριμένο φάρμακο όταν σκοπεύουν να τεκνοποιήσουν πρέπει να σταθμιστούν με τα οφέλη του για τον έλεγχο του διαβήτη τύπου 2, μια κατάσταση υγείας που μπορεί να επηρεάσει την ανδρική γονιμότητα.
Η περαιτέρω έρευνα στην παρούσα φάση είναι σίγουρα απαραίτητη για πιο σαφή και έγκυρα συμπεράσματα, τόνισαν οι επικεφαλής της έρευνας.
